نقش امام (ع) در تقرب انسان به خداوند

هدف این پژوهش آن است که مبانی، غایات و قواعد کلی تقرب به خدا را با استناد به منابع اولیه دین- آیات وروایات- استخراج کند و با روش تلفیق میان تحلیل های عقلی و داده های نقلی به یک نظریه منسجم در خصوص شناخت نقش امام در رسیدن به قرب الهی دست یابد. با توجه به جایگاه بی بدیل امامت در نظام اجتماعی مسلمین و نقش و کارکرد فردی و اجتماعی ایشان در هدایت انسان ها به سوی کمالات روحی و معنوی و همچنین برخورداری از درجه عصمت و علم لدنی و انتصاب از جانب خداوند، ضرورت نقش امام در رسیدن به قرب الهی ، مساله ای اجتناب ناپذیر بوده و اهمیت فراوانی می یابد.در این پژوهش، با استفاده از دلایل عقلی و نقلی، نقش معرفت امام ،تعالیم امام و توسل به امام در رسیدن به قرب الهی تبیین شده و با استفاده از نظرات بزرگان و دانشمندان شیعه، بر اهمیت آن، تاکید شده است.

کلیدواژه ها:

معرفت امام ، قرب الهی ، توسل