پاسخ های کیفی و فیزیولوژی قارچ تکمهای (Agaricus bisporus) به کاربرد پس از بر داشت سالیسیلیک اسید و اتانول

قارچ تکمه ای به دلیل میزان تنفس بالا و حمله باکتری ها عمر پس از برداشت کوتاهی داشته و به سرعت دچار افت کیفیت می شود که باعث کاهش ارزش اقتصادی آن می شود. هدف از این پژوهش افزایش ماندگاری و حفظ کیفیت قارچ خوراکی تازه می باشد. به این منظور تیمارهای سالیسیلیک اسید در غلظت های 1، 2 و 4 میلی مولار و اتانول در غلظت های 0.25، 0.5 و 1 درصد به صورت غوطه وری به مدت 4 دقیقه بر قارچ های خوراکی اعمال شد و قارچ ها پس از بسته بندی با ظروف پلاستیکی پوشانده شده با سلفون در دمای 1±3 درجه سانتی گراد نگه داری شدند و سپس صفات کیفی شامل آلودگی سطحی، طویل شدگی ساقه، کیفیت ظاهری، سفتی بافت، مواد جامد محلول، افت وزن و pH پس از 18 روز مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد تیمار سالیسیلیکاسید در مقایسه با اتانول باعث افزایش کیفیت ظاهری قارچ ها گردید و از طرفی تیمار با اتانول نیز موجب کاهش معنیدار آلودگی سطحی شد. بطور کلی نتایج نشان داد که به ترتیب تیمار سالیسیلیک اسید 2 میلی مولار و 4 میلی مولار بهترین اثر را بر ویژگیهای کیفی و فیزیولوژی قارچ تکمه ای داشتند.

کلیدواژه ها:

اتانول ، سالیسیلیک اسید ، صفات کیفی ، قارچ تکمه ای سفید ، ماندگاری