تاثیر قرارداد روانشناختی بر سازگاری بازنشستگی

مفهوم قرارداد روانی را به عنوان تعهدات متقابل و تعهداتی که افراد بر این باورند که از یک مبادله بر اساس موافقت نامه های ناخواسته بوجود می آیند، تعریف می کند. ابعاد اصلی قرارداد روان شناختی به عنوان رابطه ای و معامله ای تعریف می شود (جنبه ی ارتباطی به تعهدات درازمدت هر دو طرف)، مانند امنیت شغلی، یا فرصت های توسعه از سوی کارفرمایان و وفاداری و رضایت کار از سوی کارمند اشاره دارد. بازنشستگی به عنوان پدیده اجتماعی، واقعیت مهمی است که لاجرم در زندگی شغلی نیروی انسانی رخ می دهد. این پدیدهدارای ابعاد و تبعات مختلف فردی، اجتماعی و اقتصادی است که معمولا با پدیده سالمندی نیز همراه است. طرح های بازنشستگی به عنوان یک عنصر قرارداد روانشناختی روابط بین کارفرمایان و کارکنان می تواند باشد. یکی از وعده های ویژه که کارفرمایان سازمان برای پرداخت پاداش خدمات بلند مدت کارمندان با درصد مشخصی از حقوق و دستمزد آینده کارکنان می پردازند به عنوان درآمد بازنشستگی است. کارکنان با پیوستن به طرح های بازنشستگی تعهد خود را به سازمان نشان می دهند. شواهد نشان می دهد که شیوه های منابع انسانی حمایتی، مانند تامین امنیت مالی آینده، باعث افزایش درک کارکنان از کارفرمایان می شود. از این رومقاله حاضر سعی در بیان رابطه قراردادروانشناختی بر سازگاری بازنشستگی دارد

کلیدواژه ها:

قرارداد روانشناختی ، بازنشستگی ، سازگاری بازنشستگی