بررسی رابطه چشم انداز زمان با انگیزه پیشرفت و رضایت شغلی

از جمله عواملی که در بقای سازمان ها موثر است و همواره مد نظر مسیولان و مدیران سازمان ها می باشد نیروی انسانی است. هدف این پژوهش بررسی رابطه چشم انداز زمان و انگیزه پیشرفت و رضایت شغلی کارکنان یک شرکت صنعتی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه کارکنان یک شرکت صنعتی بودند. نمونه پژوهش 180 نفر از کارکنان بودند که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری پژوهش پرسشنامه چشم انداز زمان زیمباردو،انگیزش پیشرفت هرمس و رضایت شغلی بود. یافته های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد بین ابعاد گذشته مثبت، حال لذت گرا و آینده با انگیزه شغلی و رابطه ی مثبت معنی دار وجود دارد. همچنین بین ابعاد گذشته منفی، گذشته مثبت و آینده با رضایت شغلی رابطه وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که چشم انداز زمان گذشته مثبت، حال لذت گرا و آینده با رابطه مثبت، پیش بینی کننده انگیزه شغلی می باشند. همچنین چشم انداز زمانی گذشته مثبت و آینده با رابطه مثبت پیش بینی کننده رضایت شغلی می باشد. نتایج پژوهش در مجموع نشان می دهد که چشم انداز آینده بهترین پیش بینی کننده انگیزش شغلی و همچنین چشم انداز گذشته مثبت بهترین پیش بینی کننده رضایت شغلی کارکنان است.

کلیدواژه ها:

چشم انداز زمان ، انگیزه پیشرفت ، رضایت شغلی