بررسی تجربی و عددی قابلیت شکل پذیری بلانک تیلورجوش در روش شکل دهی سنبه و ماتریس در مقایسه با روش شکل دهی به کمک بالشتک لاستیکی

شکل دهی ورق های فلزی توسط بالشتک لاستیکی (Rubber Pad Forming) که به جای سنبه و یا ماتریس مورد استفاده قرار می گیرد از مباحث روز شکل دهی ورقهای فلزی است که در صنایع هوا فضا و ساخت بدنه هواپیما کاربرد دارد و سبب کاهش هزینه ساخت قالب می گردد. از طرفی با استفاده از بلانک تیلورجوش (Tailor-Welded Blank) هزینه و وزن قطعه نهایی کاهش می یابد. در این تحقیق بلانک تیلورجوش از جنس آلومینیوم 6××× در دو روش شکل دهی سنبه و ماتریس و سنبه و بالشتک لاستیکی به صورت تجربی و عددی توسط آزمون کشش دو محوری (Erichsen) تحت تغییر شکل قرار می گیرد و قابلیت شکل پذیری آن مورد بررسی و مقایسه قرار می گیرد و پس از بدست آوردن خطای نتایج عددی، مشخص می گردد که در اثر وجود بالشتک لاستیکی به جای ماتریس صلب قابلیت شکل پذیری بلانک تیلورجوش کاهش می یابد و با افزایش نسبت ضخامت ابتدا عمق کشش کاهش و سپس افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

تیلورجوش ، قابلیت شکل پذیری ، نسبت ضخامت ، بالشتک لاستیکی ، Rubber Pad Forming