بررسی بیان بافتی فاکتورهای آنژیوژنیک VEGF و HIF-1α و ارتباط آنها با میزان آنژیوژنز در نمونه های لنفوم هوچکین شهر کرمانشاه، طی سالهای 85-88

مقدمه: آنژیوژنز ایجاد مویرگهای جدید از عروق موجود می باشد و تحت کنترل شدید در بدن می باشد. شواهد نشان می دهدآنژیوژنز علاوه بر تومورهای توپر نقش مهمی همچنین در بدخیمی های هماتولوژیک دارد. افزایش بیان فاکتورهای آنژیوژنیکمیتواند آنژیوژنز تومورها را توجیه نماید و از طرف دیگر با پیش آگهی بدتر تومورها و نیز کاهش طول عمر بیماران توموریارتباط دارددر این مطالعه به بررسی فاکتور های آنزیوژنز VEGF, HIF-1α, P53, Ki-67 وخصوصیات آنزیوژنزبوسیله محاسبه MVD پرداخته ایم. مواد و روشها: کلیه نمونه های با تشخیص لنفوم هوچکین طی سالهای 85 تا 88 درمرکز آموزشی ودرمانی امام رضا (ع)کرمانشاه وارد مطالعه شدندو بر روی این نمونه های بافتی رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی برای مارکرهای مورد نظر انجام شدمیزان بیان مارکرها بصورت درصد در سلولهای نیوپلاستیک و راکتیو محاسبه و ثبت گردید. جهت مقایسه میزان آنژیوژنزیس،مقدار (MVD ( Micro vessel density محاسبه گردید. نتایج: در این مطالعه محدوده ی سنی بیماران بین 72-5 سال و بیشترین نوع هوچکین متعلق به Nodular Sclerosis با 38 مورد (54/3%) بود. نتایج رنگ آمیزی IHC برای سلول های راکتیو: مارکر VEGF 28 مورد (2/9%) و مارکر HIF/α 19 مورد (25/7%)، مارکر Ki-67 41 مورد (58/6%) و مارکر P53 24 مورد (34/3%) مثبت گزارش شد. مقدار MVD با میزان مثبت بودن Ki-67،HIF1a ،VEGF در سلول های رید اشتنبرگ و راکتیو ارتباط آماری معنی داری نداشت تنها مقدار MVD با میزان مثبت بودن P53 در سلول های راکتیو رابطه آماری معنی داری داشت (P value=0.004) بین میزان بیان فاکتورهای آنژیوژنیک (VEGF و HIF-1a) با میزان پرولیفراسیون سلولی (Ki67) ارتباطی پیدا نشد. (P value=1, 0.275). بحث و نتیجه گیری: با توجه به اهمیت آنژیوژنز در پیش آگهی و درمان اکثر لنفوم های هوچکینی مطالعه حاضر رابطه خاصیبین آنژیوژنز و نیز بیان فاکتورهای آنژیوژنیک در بیماران لنفوم هوچکین نشان نداده و بنظر می رسد در لنفوم هوچکین نقشیدر پروگنوز و درمان نداشته باشد.

کلیدواژه ها:

لنفوم هوچکین ، آنژیوژنز ، HIF-1α ، VEGF