استفاده از نانوذرات آهن در سنتز هیدروژل مهره های مغناطیسی جهت حذف رنگزای بازیک آبی 159 از محیط های آبی

رنگ ها از جمله آلاینده های اصلی موجود در فاضلاب های صنایع نساجی می باشند که به دلیل ساختار پیچیده مولکولی، غالبا سمی و سرطانزا بوده و در محیط زیست پایدار می باشند. بنابراین هدف اصلی این پژوهش بررسی کارایی حذف رنگ بازیک آبی 109 (BB159) از محیطهای آبی توسط هیدروژل مهره های مغناطیسی الجینات سدیم بود. ابتدا هیدروژل مهره های مغناطیسی الجینات سدیم بر اساس روش راچر و با استفاده از CaCl به عنوان کراس لینک کننده، سنتز شدند. سپس گروه های فعال موجود در سطح مهره های مغناطیسی تولید شده توسط طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه مورد مطالعه قرار گرفت. خواص مغناطیسی مهره ها توسط مغناطیس سنج نمونه ارتعاشی اندازه گیری و پارامترهای مغناطیسی محاسبه شد. اثر پارامترهای مختلف از جمله مقدار جاذب، pH، غلظت اولیه رنگزا و زمان تماس در میزان حذف رنگزای 109 BB توسط این جاذب مورد بررسی قرار گرفت. ایزوترم جذب رنگزای 109 BB بر روی هیدروژل مهره های مغناطیسی الجینات سدیم توسط مدلهای لانگمیر، فروندلیچ، تمکین و بی.ای.تی بررسی شد. با توجه به نتایج به دست آمده می توان دریافت که مهره های مغناطیسی الجینات سدیم دارای گروه های۔ CO0و OH - بوده که در جذب رنگزای 109 BB با بار مثبت، نقش شایانی دارند. مقدار مغناطش اشباع برای مهره های الجینات سدیم / نانو ذرات آهن emu / g 21 / 8 به دست آمد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان حذف رنگزا از محلول رنگی در pH برابر 11، مدت زمان 120 دقیقه و مقدار 9 گرم جاذب صورت گرفته است. از نتایج به دست آمده می توان دریافت که حذف رنگزای مذکور از مدل لانگمیر تبعیت می کند. نتایج این تحقیق نشان داد که هیدروژل مهره های مغناطیسی الجینات سدیم دارای راندمان قابل قبولی (80 درصد) برای حذف رنگزای BB109 از محیطهای آبی می باشد.

کلیدواژه ها:

هیدروژل مهره های مغناطیسی ، آلجینات سدیم ، رنگزای آبی 159 ، محیط آبی ، ایزوترم جذب