پاسخ شاخص های هورمونی و خونی زنان یایسه مبتلا به دیابت نوع 2 به تمرین هوازی در آب

مقدمه و هدف: دیابت یکی از شایع ترین بیماریهای غدد درون ریز است که مشخصه آن افزایش مزمن قند خون و اختلال در متابولیسم کربوهیدرات، چربی و پروتیین می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین در آب بر مقادیر RBP4 ، HbA1C ، انسولین، گلوکز و نیمرخ لیپیدهای سرم زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. روش شناسی: 20 نفر از بین زنان یایسه مبتلا به دیابت نوع 2 شهرستان مرند با دامنه سنی 60-50 سال به روش غیر احتمالی انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه تجربی (10 نفر) و گروه شاهد (10 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 12 هفته (3 جلسه در هفته تمرینات هوازی در آب را با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه انجام داد. گروه شاهد در طول دوره پژوهش هیچ گونه فعالیت بدنی نداشت. نمونه های خونی در حالت ناشتا قبل و بعد از تمرین برای هر دو گروه بدست آمد. مقادیر RBP4 HbA1C و انسولین توسط روش الایزا و گلوکز و نیمرخ های لیپیدی با روش کالریمتری آنزیمی اندازه گیری شد. برای محاسبه شاخص مقاومت انسولینی از روش HOMA - IR استفاده شد. تحلیل داده ها در سطح خطای آلفای 5 درصد و توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد پس از 12 هفته برنامه تمرینی، سطوح گلوکز، نیمرخ لیپیدی، HbA1C و RBP4 بطور معناداری کاهش یافت؛ همچنین مقاومت انسولینی در گروه تجربی کاهش معناداری را نشان داد ( 0 / 05 > P). سطوح انسولین سرم نیز افزایش داشت با این حال این افزایش معنادار نبود ( 0 / 00< P). بحث و نتیجه گیری: بر طبق نتایج پژوهش حاضر تمرینات هوازی در آب با تغییرات شاخص های خونی و هورمونی اثر شبه انسولینی خود را در زنان یایسه مبتلا به دیابت نوع 2 نشان داد

کلیدواژه ها:

تمرین در آب ، انسولین ، هموگلوبین گلیکوزیله ، رتینول باند شده به پروتیین ، زنان