تاثیر یک جلسه فعالیت برونگرا بر میزان عامل رشدی اندوتلیال عروق واندوستاتین سرم در موش های نر ویستار

مقدمه: آنژیوژنز به معنی ساخت مویرگ جدید از مویرگهای قبلی می باشد. این فرایند موجب تسهیل انتقال اکسیژن به عضلات فعال می گردد. مطالعات نشان دادهاند که فعالیت ورزشی حاد فرایند آنژیوژنز را تحت تاثیر قرار می دهد. اما هنوز تاثیر فعالیت برونگرا بر مهمترین فاکتورهای درگیر در فرایند آنژیوژنز روشن نیست.هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت برونگرا بر میزان عامل رشدی اندوتلیال عروق (VEGF) و اندوستاتین سرم درموش های نر ویستار بود.روش شناسی: بدین منظور از 36 سر موش نر ویستار با دامنه سنی 49 - 7 روزه و وزن 290-10 گرم استفاده شد. موشها به طور تصادفی به دو گروه کنترل (n=12) و فعالیت برونگرا (n=24) تقسیم شدند. فعالیت برونگرا شامل 45 دقیقه دویدن بر روی نوارگردان با سرعت 20 متر بر دقیقه و شیب -16 درجه بود. بلافاصله و24 ساعت بعد از فعالیت، 2 ml خون از سرخرگ آیورت پایین رونده موش ها گرفته شد. تغییراتVEGF و اندوستاتین سرم توسط کیت الایزا اندازه گیری شد.یافتهها: میزان VEGF سرم در گروه کنترل 16/5-1/44 pg/ml بود. این میزان بلافاصله و 24 ساعت بعد از فعالیت به ترتیب %28 و %12کاهش یافت(.(p≤ 0/05 همچنین میزان اندوستاتین سرم نیز در گروه کنترل 187/33-23/19 ng/mlبود، که بلافاصله و 24 ساعت بعد از فعالیت به ترتیب %26 و %34 کاهش یافت .(p≤0/05) از طرفی دیگر نسبت VEGF به اندوستاتین بلافاصله بعد از فعالیت کاهش (p=0/02) و 24ساعت بعد از فعالیت به طور معناداری افزایش پیدا کرد .(p= 0/001)بحث و نتیجهگیری: نتایج این پژوهش نشان داد که بلافاصله بعد از فعالیت حاد برونگرا مهمترین فاکتورهای درگیر در فرایند آنژیوژنز کاهش می یابند. این یافتهها ممکن است بینش نوینی را در راستای درک بهتر تغییرات چگالی مویرگی در پاسخ به تمرینات برونگرا به وجودآورد.

کلیدواژه ها:

فعالیت برونگرا ، VEGF ، اندوستاتین ، موش نر ویستار