مقایسه تاثیر دو نوع پروتکل تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) بر سطوح گلوکز خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، پروتیین واکنشگر C با حساسیت بالا و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

هدف این پژوهش مقایسه تاثیر تمرین ترکیبی بر سطوح گلوکز خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، پروتیین واکنشگر C با حساسیت بالا و مقاومت به انسولین در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بودهاست. در این مطالعه 33 نفر زن مبتلا به دیابت نوع 2 با دامنه سنی 40 تا 60 سال به سه گروه تجربی1) تمرین ترکیبی (مقاومتی- هوازی) با فاصله 20 دقیقه استراحت ،تجربی2) اجرای تمرین ترکیبی بدون استراحت و 3) گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین به صورت هشت هفته و سه جلسه در هفته اجرا شد. نتایج نشانداد پروتیین واکنشگر C و هموگلوبین گلیکوزیله در دو گروه تمرینی کاهش و مقاومت به انسولین افزایش یافت، اما این تغییرات معنادار نبودند (05.0P> ). غلظت گلوکز خون ناشتا در دو گروه تمرینی کاهش معناداری یافت( 05.0تمرین ترکیبی و احتمال افت قند خون و پرهیز از خستگی بیش از حد این افراد در یک جلسه تمرین ترکیبی میتوان اجرای تمرین ترکیبی مقاومتی- هوازی را با 20 دقیقه فاصله استراحتی پیشنهاد کرد.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع 2 ، تمرین ترکیبی ، هموگلوبین گلیکوزیله ، پروتیین واکنشگر C با حساسیت بالا