اثر بازیافت فعال و غیرفعال بر توانایی حفظ تکرار، مقدار لاکتات و درک فشاربین نوبت های فعالیت مقاومتی

هدف از این پژوهش، بررسی اثر بازیافت فعال و غیرفعال بر توانایی حفظ تکرار، مقدار لاکتات و درک فشار بین نوبت های فعالیت مقاومتی است. 18 مرد تمرینکرده در دو جلسه مجزا، حرکات پرس سینه و اسکات پا را چهار نوبت با وزنهای معادل 75 درصد یک تکرار بیشینه تا سر حد واماندگی اجرا کردند، به گونه ای که 9 آزمودنی بازیافت غیرفعال (نشستن روی صندلی) و 9 آزمودنی بازیافت فعال (تمرین کششی) را بین وهله های تمرین اسکات انجام دادند. بعد از 48 ساعت، آزمودنیها جلسهای مشابه را با حرکت پرس سینه اجرا کردند. مدت بازیافت بین نوبتها سه دقیقه بود و تمرین با مترونوم و زمان سنج دیجیتال کنترل شد. بعد از هر نوبت، تعداد تکرارها، نمونه خونی و میزان درک فشار ثبت شد. برای تحلیل دادهها، از روش آماری آنالیز واریانس با اندازهگیریهای مکرر و عامل بین گروهی (2×2×4) و آزمون tجفت شده استفاده شد. در حرکت پرس سینه، بین حفظ تکرار پس از بازیافت فعال نسبت به غیرفعال در وهله های دوم، سوم و چهارم تفاوت معنی داری مشاهده شد (p≤0/05) و در حرکت اسکات پا، پس از بازیافت فعال و غیرفعال تفاوت معنی داری در وهله چهارم مشاهده شد .(p≤0/05) بازیافت فعال باعث کاهش معنی دار لاکتات خون و میزان درک فشار نشد.(p> 0/05) این پژوهش نشان میدهد بازیافت فعال (تمرینات کششی)، در مقایسه با بازیافت غیرفعال باعث بهبود حفظ تکرار، کاهش لاکتات خون و میزان درک فشار بین نوبتهای تمرین مقاومتی نمیشود.

کلیدواژه ها:

بازیافت فعال ، بازیافت غیرفعال ، تمرین مقاومتی ، لاکتات خون ، میزان درک فشار