مقایسه پروتیازهای آنژیوژنیکی مردان فعال و غیرفعال، متعاقب فعالیت ورزشی زیربیشینه

هدف تحقیق حاضر، مقایسه متالوپروتیینازهای سرمی (MMPs) مردان فعال و غیرفعال در پاسخ به یک وهله فعالیت زیربیشینه بود. بدین منظور 8 مرد فعال (میانگین ± انحراف معیار:حداکثر اکسیژن مصرفی (ml.kg-1. min-1 43±1/6 و 8 مرد غیرفعال (میانگین ± انحراف معیار:حداکثر اکسیژن مصرفی (ml.kg-1.min-1 31±1/4 فعالیت زیربیشینه را با 50 درصد VO2maxانجام دادند. نمونه های خونی قبل، بلافاصله و 2 ساعت بعد از اجرا گرفته شدند. دادهها با استفاده از اندازه های تکراری و آنوای دوطرفه بررسی شدند. فعالیت زیربیشینه، سطوح -2MMP سرمی در گروه فعال (P= 0/119) و غیرفعال (P= 0/175) را به طور معنی داری تغییر نداد، اما موجب افزایش معنی دار MMP-9 سرمی بلافاصله (P= 0/001) و 2 ساعت بعد از فعالیت (P= 0/000) در گروه فعال و بلافاصله (P= 0/009) و 2 ساعت بعد از فعالیت (P= 0/003)در گروه غیرفعال شد. باوجود این، نتایج نشان داد که تفاوتی معنیدار بین 0/711) MMP-2(P= و MMP-9 سرمی (P= 0/423) بین دو گروه فعال و غیرفعال در هیچ یک از مراحل زمانی وجود ندارد. بهطور کلی به نظر میرسد که پاسخ متالوپروتیینازهای آنژیوژنیکی به یک وهله فعالیت زیربیشینه در مردان فعال و غیرفعال مشابه باشد.

کلیدواژه ها:

آنژیوژنز ، متالوپروتییناز ماتریکس (MMPs) ، فعالیت ورزشی زیربیشینه