جایگاه درخت نخل در ارتقای کیفیت های بصری و آسایش اقلیمی پیاده راه های ساحلی نمونه موردی: پیاده راه های ساحلی بوشهر

یکی از نیازهای جامعه انسانی که در کنار بندرها زندگی می کنند، وجود فضاهای شهری متناسب با اقلیم ساحل است؛ مکانی که به تعاملات اجتماعی و توقعات انسان ها از شهرها به ویژه شهرهای ساحلی پاس خگو باشد. هدف از ارایه این نوشتار، نشان دادن اهمیت و جایگاه درخت خرما )نخل( در فضاهای شهری و ارتقای کیفیت بصری و آسایش اقلیمی این فضاها به وسیله این عنصر طبیعی ارزشمند است. روش تحقیق این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه شهروندان بندر بوشهر در سال 94 است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 248 نفر از آنها به عنوان نمونه تعیین شدند و به روش تصادفی ساده مورد پرسشگری مستقیم قرار گرفتند. پس از جمع آوری اطلاعات میدانی و پرسش نامه ها، روابط بین متغییرهای پژوهش از طریق آماره های توصیفی و آماره های استنباطی در قالب نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس تحلیل انجام شده بین نقش و جایگاه درختان نخل و ارتقای کیفیات بصری- زیبا شناختی پیاده راه های ساحلی شهر بوشهر، ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین درختان نخل بر ارتقای آسایش اقلیمی و سایه گستری تاثیر مثبت و معناداری را در سواحل ایجاد می نماید؛ به طوری که 7/ 76 درصد شهروندان تاثیرگذاری درختان نخل بر ارتقای کیفیات بصری_ زیباشناختی و نیز 9/ 64 درصد تاثیرگذاری درختان نخل را بر ارتقای آسایش اقلیمی پیاده راه های ساحلی شهر بوشهر را خوب تا عالی ارزیابی نموده اند.

کلیدواژه ها:

کیفیت های بصری ، فضاهای شهری ، هویت ، درخت نخل ، آسایش اقلیمی