تحلیل گفتمان منظومه نشانی سهراب سپهری باتوجه به الگوی مایکل هلیدی ورقیه حسن

نظریه نقش گرای مایکل هلیدی از نظریه های رایج در مبحث تحلیل گفتمان است. تحلیل گفتمان به بررسی متن (گفتار ونوشتار)، در حدی فراتر از تجزیه و تحلیل واژگانی، واجی، نحوی ودستور زبانی صرف، می پردازد. این مفهوم، جنبه ای کیفی در پژوهش دارد و نیز در تمام رشته های علوم انسانی با رویکردهای انتقادی، روانکاوی وتحلیل گفتمان عادی کاربرد دارد. تمام نقش گرایان به زبان، به مثابه یک پدیده اجتماعی می نگرند و بافت موقعیت متن را بسیار مد نظر قرار میدهند. مایکل هلیدی نظریه پرداز زبانشناسی نوین با مطرح ساختن تاثیر موقعیت و فرهنگ در متن (گفتار و نوشتار) به زبانبه مثابه یک امر اجتماعی می نگرد. منظومه نشانی در مجموعه حجم سبز درسال1346به چاپ رسید. این منظومه متضمن مضامین عرفانی شرق دور و فلسفه نگاه تازه کریشنا مورتی است که منتقدان و مفسران زیادی در اینباره تحقیقاتی انجام داده اند، اما تقریبا هیچکدام این منظومه را تحلیل گفتمانی نکرده اند. تلاش نگارندگان در این پژوهش برآن بوده است که با تحقیقات کتابخانه ای براساس نظریه نقش گرای مایکل هلیدی به تحلیل گفتمان منظومه نشانی سهراب سپهری بپردازند. ابتدا طبق الگوی تعریفی هلیدی در رابطه با کارکرد های زبانی که شامل ساخت اندیشگانی، ساخت متنی، ساخت بینافردی است به بررسی متن شعر پرداخته شده، مشخص کردن جایگاه مشارکان وفرآیند ها در متن، درجایگاه بعدی مورد توجه قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

مایکل هلیدی ، نقش گرایی ، رقیه حسن ، سهراب سپهری ، منظومه نشانی