بانوی مهربانی (حضرت زهرا(س)) در نوحه های میناب
محل انتشار: پژوهشنامه اورمزد، دوره: 11، شماره: 42
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 656
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_OURMAZD-11-42_002
تاریخ نمایه سازی: 23 آبان 1397
چکیده مقاله:
مداحی اهل بیت و نوحه خوانی در سوگ آنان، از جمله کارهایی است که یاد آن عزیزان را زنده نگهداشته است.ایمه نیز از مداحان و ذاکران، تقدیر میکردند، و برای این کار، فضیلت و ثواب بسیار میشمردند. در استان هرمزگان شاعران با فهم این نکته که نوحه گفتن و نوحه خواندن در رثای امامان پاداش اخروی و دنیایی دارد به شعر نوحه و مرثیه روی آوردند چنانچه از قرن 12 تا کنون شاعران مرثیه سرای زیادی در این میناب داریم.از آنجا که ادبیات فارسی ایران، با دین و آموزه های دینی هم قرین است و همین امر یکی از مهمترین وجوه تمایز شعر فارسی با شعر دیگر کشورهاست؛ از این روست که ذهن خلاق و نکته سنج مرثیه سرایان میناب از دیر باز به بیان اندیشه های ولایی در اشعارشان مشغول داشته است و شاعران میناب بیش از دویست سال پیش با سرودن دلنامه های گوناگون، ارادت خود را به خاندان عصمت و طهارت ابراز داشته اند. این مقاله با روش تحلیل محتوا و با ابزار کتبخانه به تحلیل نوحه های شاعران دویست سال پیش میناب در رثای بانوی مهربانی - (حضرت زهرا س) -می پردازد.
نویسندگان
سهراب سعیدی
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دبیر آموزش و پرورش میناب و مدرس دانشگاه