بررسی شیار شدگی مسیر چرخ ها با توجه به شرایط آب و هوایی، میزان حجم ترافیک، وضعیت خاک بستر و ضخامت لایه بتن آسفالتی

شیارشدگی مسیر چرخ ها یکی از پارامترهای مهم در تعیین وضعیت روسازی و تعیین سایر شاخص های ارزیابی روسازی می باشد که علاوه بر نوع و نحوه ساخت روسازی، تحت تاثیر فاکتورهای مربوط به عوامل محیطی می باشد. پیش بینی روند تغییرات شیارشدگی با توجه به فاکتورهای موثر در آن، در برنامه ریزی های مدیریت روسازی از قبیل برنامه های مربوط به ترمیم و نگهداری ضروری میباشد. در این مطالعه با استفاده از داده عملکرد روسازی های بتن آسفالتی با اساس دانه ای در دراز مدت مربوط به بررسی روند تغییرات و مقادیر عمق شیارشدگی با توجه به نواحی آب و هوایی، میزان حجم ترافیک ، وضعیت خاک بستر و ضخامت لایه بتن آسفالتی پرداخته شد. از بررسی های انجام شده نتیجه شد که عمق شیار شدگی برای نواحی مرطوب بدون یخبندان بیشترین روند افزایشی را دارد و نواحی خشک بدون یخبندان کمترین روند تغییر را دارند و عمق شیارشدگی برای روسازی های نازک (با ضخامت کمتر از 3 اینچ) و روسازی های ضخیم (با ضخامت بیشتر از 8 اینچ) نسبت به ضخامت های متوسط (بین 3 تا 18 اینچ) بیشتر تحت تاثیر ترافیک می باشند.

کلیدواژه ها:

عملکرد دراز مدت روسازی ، شیار شدگی مسیر چرخ ، نواحی آب و هوایی ، حجم ترافیک ، خاک بستر ، ضخامت لایه بتن آسفالتی