رمز نقوش در سجاده ها و فرش های محرابی دوره اسلامی در ایران

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 589

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_GOLJAM-6-16_001

تاریخ نمایه سازی: 19 آبان 1397

چکیده مقاله:

آثار و یافته های دوره تمدن و هنر اسلامی بر سطوح مختلف از جمله چوب، لوح سنگی، گچ بری، پارچه، گلیم، جاجیم یا قالی و قالیچه به اشکال مختلف هندسی یا منحنی و با نمادها و نشانه هایی از دل طبیعت یا برگرفته از الهامی عمیق و حسی معنوی، طراحی و اجرا شده اند.هنر طراحی نقشه فرش و مهارت بافت فرش که با صنعت موجود و صنایع دستی از یک سو و تلفیق با معیارها و شاخص های طبیعی و تجسمی از سویی دیگر عجین شده اند، رمز ارتباط هنرمند با محیط اطراف خود و حتی طرز فکر و باورهای دینی و آیینی وی، همراه با نوآوری بوده است. تمرکز عمده این تحقیق بر آن دستهی از فرشهای ایرانی است که طرح یا نقشه اش به صورت محراب بر سجاده یا فرشی مزین به طرح و نقشه محرابی استوار می باشد.در این مقاله تحقیقی با اشاره به فرشهای محرابی و سجاده ها سعی شده است تا با استفاده از منابع، ابتدا مضمونهای رایج از جمله وجود طاق محراب و دروازه در فرهنگ و هنر دوره اسلامی مورد توجه قرار گیرد؛ سپس نتایج حاصل با توجه به آثار نگارگری و سابقه پیدایش این گونه فرشها بررسی و همراه با معرفی چند اثر در این باب ارایه گردد.در ادامه به نمونه های اولیه موجود که در آن ها از نقوش گل، گیاه و مرغ استفاده شده و سپس به دو نماد رایج در فرش ها، یعنی قندیل و سرو به طور اختصار پرداخته و چند ویژگی این فرشها تحلیل و معرفی میشود.

نویسندگان

پرویز اسکندرپورخرمی

مربی دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس

محسن قاسمی نژادرایینی

کارشناس ارشد مرمت اشیاء فرهنگی تاریخی و مدرس مرکز علمی - کاربردی صنایع دستی استان تهران

سیدبدرالدین احمدی

مربی آموزشی دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس