آثار کوتاه و بلندمدت سه پروتکل تمرین درمانی با هدف گیری زانو، ران و ترکیبی در زنان مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه آثار سه پروتکل تمرین درمانی بر درد، قدرت عضلات و عملکرد زنان مبتلابهدرد کشککی- رانی بود. 41 زن مبتلا به صورت تصادفی در گروه های تمرین (گروه زانو، گروه ران و گروهترکیبی) و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه های تمرین در هشت هفته پروتکل تمرینی شرکت کردند. درد،قدرت عضلات بازکننده زانو، دورکننده و چرخاننده های خارجی ران و عملکرد قبل و بعد از مداخله ارزیابیشد. آنالیز واریانس اندازه های تکراری بهبود معناداری در درد، قدرت عضلات و عملکرد گروه های مداخلهنشان داد. بهبود قدرت عضله چهارسر رانی و عملکرد در گروه ران معنادار نبود. آثار بهبود درد در هر سهگروه مداخله تا شش ماه باقی ماند. تمرین درمانی با تاکید بر عضلات زانو و برنامه ترکیبی (زانو- ران) دربهبود عملکرد و کاهش درد زنان مبتلابه درد کشککی- رانی موثر بود.

کلیدواژه ها:

سندرم درد کشککی-رانی ، تمرین درمانی ، عضلات دورکننده ران ، عضلات چرخاننده خارجی ران ، عضلات بازکننده زانو