رهبری توزیعی، رویکردی جدید برای رفتارهای خود جوش در بیمارستان ها

زمینه و هدف: با توجه به شرایط بسیار متحول بیمارستان ها و لزوم اثربخشی آن ها، به کارکنانی نیاز است که رفتارهای داوطلبانه برای سازمان داشته باشند. رهبری توزیعی یکی از سبک های جدید رهبری است که سعی دارد چارچوب رهبری تک نفره را تغییر دهد. هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین سبک رهبری توزیعی با رفتار شهروندی سازمانی کارکنان بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نوع همبستگی می باشد که به صورت مقطعی در تابستان 1394 انجام گرفت. جامعه آماری، کلیه کارکنان بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند (10089 نفر) که با استفاده از روش نمونه کیری چند مرحله ای و از طریق جدول کرجسی و مورگان، حجم نمونه 374 نفر برآورد شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد رهبری توزیعی و رفتار شهروندی سازمانی بود. روایی پرسشنامه ها از طریق اخذ نظر اساتید و صاحب نظران، تایید و پایایی پرسشنامه ها نیز به روش آلفای کرونباخ به ترتیب 0/91 و 0/75 محاسبه گردید. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 21 و آمار توصیفی (توزیع و درصد فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون ضریب همبستگی پیرسون، ر گرسیون، آزمون t و ANOVA) انجام گرفت. یافته ها: بین سبک رهبری توزیعی و رفتار شهروندی سازمانی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (p= 0/001). نتیجه گیری: با توجه به رابطه معنادار سبک رهبری توزیعی و رفتار شهروندی سازمانی، بیمارستان ها می توانند با حمایت از افراد و تیم ها در بیمارستان و تفویض اختیار بیشتر، در رفتار کارکنان بهبودهایی ایجاد نمایند و تاثیر قابل توجهی بر بروز رفتار شهروندی سازمانی داشته باشند.

کلیدواژه ها:

رهبری ، رفتار ، بیمارستان