بهره برداری بی رویه و آلودگی منابع آب زیرزمینی و لزوم پایش کمی و کیفی

یکی از اشکال مهم آب در طبیعت آب های زیر زمینی می باشد، که شامل چشمه، قنات و چاه است. این منابع عمده ترین تأمین کننده آب مصرفی بخش های کشاورزی، صنعتی و شرب بوده و سهم بسزائی دراقتصاد دارد. افزایش مداوم آب برای مصرف کنندگان بخش کشاورزی ( چاه های غیر مجاز و برداشت از چاه های دارای مجوز) و صنعت، ورود مواد آلاینده حاصل از عملیات کشاورزی با کودهای شیمیایی و آفت کش ها و پساب صنایع، افت شدید سطح آب زیرزمینی را در سطح آبخوان ها و بدنبال آن افت کیفیت و شور شدن آب را بدنبال داشته است. به همین دلیل ادامه روند با شرایط کنونی منجر به شرایط بحرانی در این آبخوان ها خواهد شد. در فرایند توسعه پایدار، حفاظت کمی و کیفی آب های زیرزمینی، کاهش و یا زدودن آلودگی ها و همچنین مدیریت مطلوب این منابع حیاتی بدون شناخت از نحوه و مقدار بهره برداری ها و آلودگی ها یعنی تغییرات زمانی و مکانی، کمی و کیفی آن عملی نخواهد بود، چنین برنامه ای در قالب پایش منابع آب زیرزمینی قابل عملیاتی شدن می باشد. بنابراین با توجه به ویژگی های کمی و کیفی آب زیرزمینی مدیریتی که بتواند قابلیت آب ها را از نظر توسعه یا اعمال محدودیت بهره برداری قبل از ایجاد وضعیت نا مطلوب یا بحرانی تعیین کرده و از بروز خسارات جبران ناپذیر جلوگیری کند بیش از پیش ملموس می باشد.

کلیدواژه ها:

آب های زیرزمینی ، چاه غیرمجاز ، حفاظت کمی و کیفی ، آلودگی ، پایش منابع آب