بررسی فیزیکی مخلوطهای آسفالت کف قیری حاوی سیمان و آهک

در صنعت ساخت روسازی های راه و فرودگاه ، آسفالت کف قیری، به دلیل برتری زیست محیطی، اجرای سریع، کاهش مصرف انرژی و کاهش هزینه های نهایی پروژه ، می تواند گزینه مناسبی برای استفاده در ساختار روسازی باشد. آسفالت کف قیری از اختلاط مصالح متداول راهسازی در دمای محیط و رطوبت طبیعی با کف قیر حاصل می گردد. حاصل این اختلاط پوشش مصالح درشت دانه با قیر و تشکیل ملاتی از قیر و ریزدانه ها است که عامل افزایش مقاومت برشی و چسبندگی مخلوط است. با وجودگسترش سریع استفاده از این فن آوری، هنوز روش استانداردی برای طراحی این نوع مخلوطها تدوین نشده است. در این پروژه ، برای دستیابی به یک روش طرح اختلاط، با استفاده از دستگاه آزمایشگاهی تولید کف قیر، ابتدا به بررسی خصوصیات اصلی کف قیر از قبیل نیمه عمر و نسبت انبساط و مناسب بودن قیر به منظور تهیه مخلوطهای کف قیری پرداخته شد. سپس اقدام به تهیه نمونه های طرح گردید و خصوصیات مکانیکی مخلوط ها با انجام آزمایشات مارشال و کشش غیر مستقیم مورد ارزیابی قرار گرفت. مخلوط هایی با مقادیر مشخص قیر ساخته شدند و از بررسی آنها قیر بهینه طرح بدست آمد. سپس نمونه هایی با افزودن درصدهای مختلف سیمان و آهک در آزمایشگاه تهیه شدند و میزان افزایش مقاومت هر کدام از نمونه ها تعیین شد. به منظور بررسی حساسیت رطوبتی نمونه ها از مقایسه نتایج آزمایش کشش غیر مستقیم در شرایط خشک و اشباع و جهت بررسی انعطاف پذیری نمونه ها از نسبت مارشال یعنی حاصل تقسیم مقاومت مارشال به نرمی نمونه ها استفاده شد. در کنار آزمایشات فوق، نتایج آزماشی مقاومت فشاری تک محوری بر روی نمونه های کف قیری ساخته شده با درصدهای مختلف آهک و سیمان با نتایج بدست آمده از دیگر آزمایشات مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین از بررسی نتایج، رابطه ای مستقیم ما بین مقاومت کششی غیر مستقیم و مقاومت فشاری تک محوری در شرایط خشک بدست آمد.

کلیدواژه ها:

تثبیت ، طرح اختلاط ، کشش غیر مستقیم ، مارشال ، کف قیر ، فیلر