ارزیابی ریسک محیط زیستی سد پاوه رود زنجان در مرحله ساختمانی با استفاده از تلفیق روش های TOPSIS و RAM-D

هدف از انجام این تحقیق، شناخت، بررسی و ارزیابی ریسک سد پاوه رود در مرحله ساختمانی است. پس از جمع آوری و بررسی اطلاعات مربوط به شرایط محیط زیست منطقه بررسی شده و شرایط فنی ساخت سد، لیستی از عوامل احتمالی ریسک به صورت پرسش نامه تهیه و برای بررسی صحت آن ها، در اختیار گروهی متخصص شامل نخبگان و اساتید در رشته های مرتبط با محیط زیست و عمران سد قرارگرفت. تعداد پرسش نامه ها بر اساس فرمول کوکران تعیین شد. بدین صورت که ابتدا، به منظور تحلیل پرسش نامه های به دست آمده و ریسک های موجود در منطقه در قالب طیف لیکرت، از گروه کارشناسی در تحقیق خواسته شد تا امتیازدهی کنند. پس از تجزیه و تحلیل امتیازات داده شده با استفاده از یافته های روش PHA، از روش TOPSIS به منظور اولویت بندی ریسک های شناسایی شده سد پاوه رود استفاده شد. نتایج به دست آمده از این روش نشان داد که از بین 36 عامل ریسک، فرسایش در اولویت اول قرار گرفت. پس از اولویت بندی بین عوامل ریسک، ارزیابی ریسک با استفاده از روش RAM-D صورت گرفت که تاثیر بر منطقه حفاظت شده سرخ آباد با امتیاز9، فرسایش با امتیاز 6 و کار در ارتفاع با امتیاز 3 مهم ترین ریسک های سد پاوه رود شناخته شدند. به منظور کاهش اثرات ریسک های سد در فاز ساختمانی برنامه مدیریت محیط زیستی ضروری است و بدین منظور برای رویارویی با ریسک های شناسایی شده، در انتها گزینه های کاهش ریسک پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک محیط زیستی ، سد ، روش TOPSIS ، روش RAM-D ، ارزیابی مقدماتی ریسک