بررسی نتایج آزمون همراهی کتف در بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه و پارگی نسبی عضلات چرخاننده کتف: یک مطالعه پایلوت

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 340

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPSR-6-1_003

تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1397

چکیده مقاله:

هدف: مطالعات بسیاری با کمک تجهیزات آزمایشگاهی، سینماتیک تغییر یافته کتف در دو گروه از بیماری های ارتوپدی شانه شامل سندرم گیرافتادگی شانه و پارگی نسبی عضلات چرخاننده کتف را نشان می دهند. یکی از معتبرترین آزمون های بالینی تشخیص اختلال راستای کتف، آزمون همراهی کتف می باشد که به صورت غیر فعال به تصحیح چرخش رو به بالا و چرخش خلفی کتف می پردازد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج حاصل از انجام آزمون همراهی کتف در تشخیص اختلال راستای کتف و تاثیر آن بر درد شانه و دامنه حرکتی Abduction طی آزمون در دو گروه از بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه و پارگی نسبی عضلات چرخاننده کتف می باشد. روش بررسی: هفت بیمار مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه و هفت بیمار مبتلا به پارگی نسبی عضلات چرخاننده کتف براساس معیارهای ورود و خروج، وارد مطالعه شدند. میزان درد شانه حین حرکت براساس معیار دیداری درد، دامنه حرکتی Abduction ، Flexion و Scaption (گونیامتر الکتریکی) و همچنین میزان ناتوانی شانه (پرسشنامه ناتوانی اندام فوقانی) در هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. درد شانه حین آزمون همراهی کتف و نتیجه آزمون همراهی کتف طی Abduction شانه در هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. آزمون های t مستقل و t جفتی به ترتیب جهت بررسی تغییرات بین گروهی و درون گروهی مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: بنابر نتایج بدست آمده، مدت بیماری P=0/02 درد شبانه شانه P<0/001 قسمت مربوط به کار پرسشنامه ناتوانی اندام فوقانی P=0/001 حرکتی Flexion مرتبه اول P=0/02 دامنه حرکتی Scaption مرتبه اولP=0/009 و درد شانه حین آزمون همراهی کتف P=0/048 در بین دو گروه مذکور با استفاده از آزمون تی مستقل معنی دار شده است تنها مقایسه بین درد شانه حین حرکت و درد شانه حین آزمون همراهی کتف در گروه سندرم گیرافتادگی شانه با استفاده از آزمون t جفتی معنی دار شد P=0/001 نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان می دهد که آزمون همراهی کتف به عنوان یک آزمون تشخیص اختلال راستای کتف اگر چه در بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی معتبر است ولی به نظر می رسد که این آزمون در گروه بیماران مبتلا به پارگی نسبی عضلات چرخاننده کتف به اندازه کافی دقیق نیست

کلیدواژه ها:

اختلال در راستای کتف ، آزمون همراهی کتف ، سندرم گیرافتادگی شانه ، پارگی نسبی عضلات چرخاننده کتف ، درد و ناتوانی شانه

نویسندگان

روشنک کشاورز

دکتری حرفه ای فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران

سیامک بشردوست تجلی

استادیار گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

سید محسن میر

استادیار گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

حسین اشرفی

استادیار گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران