بررسی تاثیر روش توانبخشی بوبات برروی شدت اسپاستی سیتی و کیفیت الگوهای حرکتی در بیماران همی پلژیک

هدف: همی پلژی عارضه ای است که به دلیل ضایعه نرون محرکه فوقانی ایجاد می شود و معمولا همراه با بروز اسپاستی سیتی و ناتوانی در اجرای عملکردهای حرکتی می باشد. جهت کنترل اسپاستی سیتی و کسب فعالیت های عملکردی، روش های درمانی مختلفی ارایه شده است که از جمله آنها روش درمان بر اساس تکامل سیستم عصبی Neurodevelopment treatment بر پایه نظریات بوبات می باشد. با توجه به اینکه فلج اسپاستیک اندام تحتانی بیماران همی پلزی بسیار شایع و نیازمند زمان قابل توجهی جهت درمان می باشد، در این تحقیق قصد داریم تاثیر این روش درمانی بر روی شدت اسپاستی و سیستی و کیفیت الگوهای پارکتی اندام تحتانی را در این بیماران مورد بررسی قرار دهیم. روش بررسی: پانزده بیمار همی پلزیک با دامنه سنی 44-70 سال در این بررسی شرکت نمودند. ارزیابی پایه شامل اندازه گیری شدت اسپاستی سیتی عضلات پلانتارفلکسور مچ پا براساس Original Ashworth Scale ( OAS ) ، تعیین دامنه های حرکتی فعال و غیر فعال حرکت دورسی فلکسیون مچ پا و تعیین کیفیت الگوهای حرکتی اندام تحتانی براساس تست ایستاده Standing Test روش بوبات بودند که قبل و پس از درمان 20 جلسه صورت گرفته و نتایج ثبت شدند. یافته ها: در پایان درمان شدت اسیاستی سیتی کاهش معنی داری نشان داد. همچنین دامنه های حرکتی فعال و غیر فعال و نیز کیفیت الگوهای حرکتی افزایش معنی داری داشتند. بحث ونتیجه گیری: نتایج تحقیق ما نشان می دهد روش درمانی بوبات قادر است با متعادل ساختن سطوح تحریک و مهار در سیستی عصبی مرکزی و انتقال آن به محیط (عضلات)، اسیاستی سیتی عضلات پلانتار فلکسور را کاهش دهد و متعاقب آن دامنه حرکتی دورسی فلکسیون افزایش می یابد. ضمنا این روش درمانی با آموزش مجدد تعادل در وضعیت های مختلف به بیمار باعث هماهنگی در انجام حرکات و بهبود کیفیت الگوهای حرکتی می شود. از این نتایج می توان به نحو موثری دردرمان بیماران با ضایعه نرون محرکه فوقانی در درمانگاه های توانبخشی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

اسیاستی سیتی ، روش بوبات ، الگوهای حرکتی ، همی پلژی