تاثیر موسیقی به عنوان یک مولفه انگیزشی بر دقت تولید نیروی ایزوکنتیک در تکواندو کاران غیر نخبه

هدف از این پژوهش، بررسی تفاوت کنترل تولید نیروی ایزوکنتیک پای برتر و در تکنواندوکاران هنگامی که در معرض یک محیط محرک (موسیقی ریتمی بالا و پایین) و محیط غیر محرک (بدون موسیقی و سکوت) قرار می گیرند. در پژوهش توصیفی حاضر 20 تکواندوکار مبتدی مرد شرکت کننده در لیگ برتر کشور با میانگین سنی 23/65±4/30 شرکت کردند. برای سنجش عملکرد دقت تولید نیروی تکواندوکاران مبتدی در سه محیط اجرای موسیقی ریتم بالا، پایین و بدون موسیقی، از تحلیل واریانس با سنجش های تکراری استفاده شد. شرکت کنندگان، پنج تکرار ایزوکنیتینک خم و باز کردن مفصل زانو را با سرعت 60 درجه / ثانیه در هر سه بخش (بدون موسیقی و تلاش با موسیقی ریتم بالا و پایین) اجرا کردند. اجرای شرکت کنندگان به منظور کنترل اثر یادگیری، برای هر سه موقعیت به صورت تصادفی انجام شد. نتایج، نشان از اختلاف معنادار بین تولید نیرو در گروه ها داشت. P<0.05 براساس یافته ها، بهترین عملکرد مربوط به اجرا در حالت موسیقی ریتم پایین بود که مربیان تکواندو و ورزشکاران می توانند از این موضوع در هنگام تمرینات استفاده کنند. موسیقی ممکن است به عنوان یک مولفه انگیزشی در ایجاد نیروی ایزوکنتینک دقیق به تکنواندوکاران مبتدی کمک نماید، اما ریتم بالای آن ممکن است سبب افزایش خطای تولید نیرو وانگیختگی بالا گردد.

کلیدواژه ها:

تکواندوکار ، انگیزش ، کنترل تولید نیرو ، موسیقی