مقایسه قابلیت های جسمانی ادراک شده و واقعی دانشجویان دختر فعال و غیرفعال

شرکت منظم در فعالیت بدنی میتواند در افزایش و بهبود زندگی جسمانی و روانی سهیم باشد و باعث تغییراتی در خودادراکی شود. هدف از تحقیق حاضر مقایسه قابلیت هایجسمانی ادراکشده و واقعی دانشجویان دختر فعال و غیرفعال است. 182 دانشجوی دختر فعال و غیرفعال دانشگاه آزاد اسلامی مشهد با دامنه سنی 18 تا 29 سال به طور تصادفیانتخاب شدند. به منظور ارزیابی فعال و غیرفعال بودن آزمودنی ها از دو پرسشنامه ارزیابی فعالیت بدنی و از پرسشنامه خودتوصیفی بدنی برای ادراک فرد از شایستگی های (قابلیت)جسمانی خود استفاده شد. همچنین برای ارزیابی قابلیت های جسمانی واقعی (استقامت عضلانی تنه، استقامت عضلانی بالا تنه، استقامت قلبی- عروقی، انعطاف پذیری و ترکیببدن) از مجموعه آزمون های ایفرد استفاده شد. یافته ها نشان داد دانشجویان فعال، در مقایسه با دانشجویان غیرفعال هم ادراکات شایستگی جسمانی مثبت تر و هم قابلیت هایجسمانی واقعی بهتری داشتند. همچنین نتایج نشان داد دانشجویان فعال ادراکات ضعیف تری از قابلیت های واقعی خود داشتند، در حالی که دانشجویان غیرفعال ادراکات شایستگیجسمانی بهتری نسبت به قابلیت های جسمانی واقعی خود گزارش کردند. بر اساس نتایج میتوان استنباط کرد که خودادراکی جسمانی و عزت نفس از مهم ترین ویژگی های سلامتجسمانی و روانی است و همچنین فعالیت بدنی ابزاری مناسب برای بهبود و افزایش عزت نفس و خودادراکی جسمانی می باشد.

کلیدواژه ها:

قابلیت جسمانی ادراک شده ، قابلیت جسمانی واقعی ، دانشجویان فعال و غیرفعال