بررسی میانگین کیفیت آب در ایستگاه های هیدرومتری رودخانه دز

در سال های اخیر عوامل متعدد و گوناگونی کیفیت منابع آب استان خوزستان را بطور عام و رودخانه دز را بطور خاص به چالش کشانده است که از جمله مهمترین این عوامل وقوع پدیده خشکسالی، اجرای طرح های توسعه کشاورزی، افزایش حجم پساب و منابع آلاینده، انتقال آب از سرشاخه ها و رشد جمعیت می باشد. در این مطالعه کیفیت آب رودخانه دز مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور پس از انتخاب هفت ایستگاه آبسنجی در طول مسیر رودخانه، آمار ده سال 93-83 از سازمان آب و برق خوزستاناخذ گردید. سپس نتایج با استانداردهای ویلکوکس و رهنمودهای آب آبیاری آیرز و وستکات مورد بررسی و طبقه بندی قرار گرفت. در طبقه بندی ویلکوکس در طی ده سال، ایستگاه های سپید دشت سزار، سپید دشت زاز، تنگ پنج سزار و دزفول در کلاس C2-S1 قرار می گیرند که در نتیجه از نظر نسبت جذب سدیمی در محدوده کم خطر و از نظر شوری در محدوده آبهای کمی شور قرار دارد که برای کشاورزی تقریبا مناسب هستند. ایستگاه تنگ پنج بختیاری نیز در سال های 84-83، 85-84، 86-85 ، 89-88 و 92-91 در کلاس C2-S1 و در سال های 87-86، 88-87، 90-89، 91-90، 93-92 و 94-93 در کلاس C3-S1 قرار گرفت. همچنین ایستگاه های حرمله و بامدژ در کلاس C3-S1 قرار گرفتند که از نظر نسبت جذب سدیمی در محدوده کم خطر و از نظر شوری در محدوده آبهای شور قرار می گیرند که در نتیجه با تمهیدات مناسب و مدیریت کنترل شوری و استفاده از زهکشی مناسب زمین برای کشاورزی مشکلی بوجود نمی آورند.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب ، رودخانه دز ، شوری ، ویلکاکس