سنجش عوامل تعیین کننده مزیت های رقابتی در سه قالب انسان، فضا، فعالیت در جهت دستیابی به توسعه منطقه ای؛ نمونه موردی: پارک علم و فناوری دانشگاه تهران

موضوع رقابت پذیری منطقه ای در راستای دستیابی به توسعه منطقه ای ، ایده جدیدی است که از دهه 1990 میلادی توجه بسیاری به آن شده است. در پژوهش حاضر نیز درصدد آن بودیم تا، عوامل تعیین کننده مزیت های رقابتی در جهت دستیابی به توسعه منطقه ای در منطقه کلانشهری تهران را مورد بررسی قرار دهیم. نوع پژوهش حاضر از نظرنوع هدف، پیمایشی (زمینه یابی) و به لحاظ روش بررسی، سنجش میزان همبستگی و با ماهیت توصیفی می باشد. جمع آوری اطلاعات نیز به روش پیمایشی و گردآوری اسناد و با ابزار پرسش نامه انجام گرفت. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات مدلی ترکیبی، حاصل ترکیب روش تصمیم گیری چندبخشی استیمسون MSA و مدل تحلیل سلسله مراتبی می باشد. نتایج نشان داد، ارتباط مستمر میان صنعت و دانشگاه، محیط خلاق و نوآور و وجود زیرساخت های لازم جهت خلق و انتشار دانش و برخی ویژگی های عمومی در صنعت و پارک های علم و فناوری، مهم ترین تعیین کننده های مزیت رقابتی در منطقه کلانشهری تهران هستند. باتوجه به هدف نهایی پژوهش که ارایه راهبردهای ارتقای رقابت پذیری منطقه ای درمنطقه کلانشهری تهران باتوجه به عوامل تعیین کننده مزیت های رقابتی می باشد، توصیه هایی نیز شد.

کلیدواژه ها:

توسعه منطقه ای ، رقابت پذیری منطقه ای ، مزیت رقابتی ، منطقه کلانشهری تهران