بررسی الگو های ساخت خانه های زیست محیطی در شهر ارومیه با روش خود کفایی ساختمان در تولید انرژی

خانه به عنوان یکی از نیاز های دایمی انسان بوده و طراحی مناسب آن همواره مورد توجه متخصصین فعال در این عرصه بوده است. شکی نیست که خانه یکی از بیشترین ساخته های مصنوع بشر است لذا اعمال یک نگاه پایدار به ساخته های مسکونی می تواند تاثیر شگرفی در فرایند پایداری داشته باشد. طراحی زیست محیطی رویکردی از طراحی پایدار است که تلاش می کند با استفاده و بهره گیری هر چه بیشتر از انرژی موجود در طبیعت تا حد امکان شرایط محیطی مناسبی در فضای زیستی مورد استفاده انسان ایجاد نماید. توجه به عدم تخریب عناصر طبیعی و جلوگیری از آثار زیست محیطی ناشی از آن و ارایه راه حل هایی که در بر گیرنده حداقل شرایط ضروری برای زیست و رشد ارزش های والای انسانی است. همچنین رسیدن به الگو های ساخت خانه های زیست محیطی با توجه به خصوصیات زیستی و معیشتی افراد منطقه به منظور همخوانی خانه با عادات زیستی انسان ها وامکان بهره وری از مصالح سنتی و بومی از جمله نکات حایز اهمیت در این پژوهش است. معماری بومی که برگرفت از فرهنگ، اقلیم، معیشت و اقتصاد ساکنان می باشد، در هر منطقه دارای شیوه ی اجرای، فرم و مصالح مختص به خود بوده، که براساس دانش و تجربه چندین صدساله ساکنان آن ناحیه شکل گرفته است. طراحی ها، جهت گیری فرم و کلیه عناصر شکل دهنده به این معماری بر اساس اقلیم منطقه و شناسایی عوامل مفید و غیرمفید اقلیمی توسط بومیان در جهت بهره گیری از انرژی های رایگان و تجدیدپذیر برای خلق شرایط آسایش ساکنان به وجود آمده است در این پژوهش نگارندگان درصددند تا با الگوبرداری از عناصر شاخص معماری زیست محیطی و بومی اقلیم سرد و کوهستانی کلان شهر ارومیه و تلفیق آن با فناوری های جدید به بیان ایده ها و پیشنهاداتی به بررسی الگو های ساخت خانه های زیست محیطی در جهت کاهش استفاده از سوخت های فسیلی و به تبع آنکاهش مصرف انرژی بپردازند

کلیدواژه ها:

اقلیم سرد وکوهستانی ، شهرارومیه ، معماری پایدار ، محیط زیست