تاثیر معماری بوم گرایی در طراحی مجتمع تفریحی

اثرات مدرنیزم بر فضاهای شهری از دوره های معینی در تاریخ شهرهای ایران قابل مشاهده است. اهمیت این مسیله از آن رو قابل طرح است که این فضاهای عمومی دچار تغییرات در سطح، مقیاس و عملکرد شده اند. فضاهای تفریحی به عنوان یکی از انواع فضاهای عمومی شهری، شهر را به تسخیر خود درآورده و گوی سبقت را نسبت به سایر انواع کاربری ها بوده است. این مقاله سعی دارد تا با توجه به اهمیت بیش از پیش فضای تفریحی، تدثیر معماری بومی در طراحی مجتمع تفریحی را مورد مطالعه قرار دهد. بنابراین هدف از این پژوهش شناخت الگوی رشد و توسعه فضاهای تفریحی بر اساس معماری بومی می باشد. نتایج حاصل بیانگر این است که حفظ و تلفیق ارزش های معماری بومی و بوم گرایی و رویکردهای آن، بیانگر راز پیوستگی انسانها به تاریخ و محیط کالبدی خود و در پی آن موجب پایداری در هر زبان و فرهنگی می باشد که در طراحی مجتمع تفریحی می توان از آن برای جذب کاربر و گردشگر استفاده کرد. نوع تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی است. همچنین در این تحقیق از ابزارهای گردآوری داده همچون منابع اسنادی وکتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده ها استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

معماری ، معماری بومی ، بوم گرا ، مجتمع تفریحی