بررسی نقش کفایت سرمایه بر سودآوری بانکهای خصوصی

بانکها با در اختیار داشتن بخش عمده ای از وجوه در گردش جامعه، نقش بسیار حساس و مهمی را در هر نظام مالی و اقتصادی ایفا نموده و در تنظیم روابط و مناسبات اقتصادی جامعه تاثیر بسزایی دارند. آنها با عملیات اعتباری خود، موجبات انتقال منابع را از اشخاصی که مستقیما مایل و یا قادر به مشارکت در فعالیت های اقتصادی نمیباشند، به آنها که جهت انجام امور اقتصادی نیازمند سرمایه میباشند فراهم ساخته و بدین ترتیب باعث افزایش تولیدات کشور میشوند و با افزایش امکانات تولیدی، سطح اشتغال جامعه ارتقاء یافته و از طرف دیگر با ازدیاد کالاها و خدمات در یک اقتصاد متعادل، شرایط کاهش قیمتها فراهم می شود. به عبارت دیگر بانک ها از طریق ایجاد تسهیلات لازم در زمینه ی سرمایه گذاری در امور تولیدی، نقش قابل توجهی در افزایش سرمایهگذاری و در نتیجه تسریع رشد اقتصادی کشور ایفاء مینمایند. بین نسبت کفایت سرمایه و رفتار اعتباری بانک، رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. نسبت کفایت سرمایه، بیشترین ضریب را در همه مدلها در مقایسه با سایر متغیرهای ویژه بانک دارد و در نتیجه بیشترین اثرگذاری را بر روی رفتار اعتباری بانک ها در مقایسه با سایر متغیرهای داخلی بانک دارد. با توجه به نتایج تخمین در مدل اصلی، به ازای یک واحد افزایش در نسبت کفایت سرمایه، نسبت مانده تسهیلات اعطایی به دارایی های بانک 0,2 واحد کاهش مییابد. به نظر میرسد علت منفی بودن این رابطه این است که بانکها برای افزایش نسبت کفایت سرمایه، به جای سرمایهسازی و افزایش سرمایه پایه راه کاهش دارایی های ریسکی را انتخاب کردهاند.