مقایسه انعطاف پذیری کنشی، کیفیت زندگی و ناگویی خلقی در مادران کودکان اوتیستیک و مادران کودکان سندرم داون

این پژوهش با هدف بررسی مقایسه انعطاف پذیری کنشی، کیفیت زندگی و ناگویی خلقی در مادران کودکان اوتیستیک و مادران کودکان سندرم داون انجام شد. روش در پژوهش حاضر روش علی-مقایسه ای یا پس رویدادی بود و جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی مادران دارای کودکان طیف اتیسم و مادران کودکان سندرم داون در سطح شهرگرگان تشکیل دادند که تعداد جامعه مادران دارای کودکان اتیسم 60 نفر و سندرم داون 160 نفر در شهر گرگان بود. با توجه به طرح پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند تعداد 80 نمونه 40( نمونه مادران دارای کودکان طیف اتیسم و 40 نمونه مادران دارای کودکان سندرم داون( انتخاب گردید. روش گردآوری داده ها توسط سه ابزار؛ پرسشنامه مقیاس ناگویی خلقی تورنتو )TAS-20( ، پرسش نامه ی انعطاف پذیری کنشی کونر دیویدسون )2003(، پرسشنامه کیفیت زندگی 12 سوالی )SF-12( انجام گردید. از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیره )مانوا( استفاده شده است. نتایج، در مجموع تفاوت معنادار بین خرده مقیاس های عمیق شدن فرد در احساسات درونی خود و دیگران، شناسایی احساسات و تمایز میان احساسات و متغیرهای انعطاف پذیری کنشی و کیفیت زندگی در مادران دارای فرزند اتیسم و مادران کودکان سندرم داون نشان می دهد اما تفاوت معناداری دربین خرده مقیاس بیان احساسات در مادران دارای فرزند اتیسم و مادران کودکان سندرم داون مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

اتیسم ، انعطاف پذیری کنشی ، سندرم داون ، کیفیت زندگی ، ناگویی خلقی