پیشبینی صفت بهوشیاری بر اساس آزار دوران کودکی

صفت بهوشیاری به فرایندی اشاره دارد که در آن فرد توجه خود را بر لحظهی حال متمرکزمیکند و نسبت به تجاربش گشودگی، کنجکاوی و پذیرش دارد )بیشاپ و همکاران، .)2004 این صفت پیش بینی کننده مهم بهزیستی روانی )الیوت و همکارن، )2018 است. یکی از متغیرهای مربوط به دوران کودکی که میزان بهوشیاری را در بزرگسالی پیش بینی میکند، تجربه آزار در دوران کودکی است )الیسز و همکاران، .)2015 آزار دوران کودکی شامل آزار جسمی، آزار عاطفی، آزار جنسی و غفلت از کودک میشود )برنستین و همکاران، .)1997 تعدادی از پژوهش ها رابطه بین ابعاد آزار در دوران کودکی و صفت بهوشیاری را بررسی کرده اند اما نتایج آنها ازنظر اینکه کدامیک از انواع آزار در دوران کودکی میتوانند پیشبینی کننده صفت بهوشیاری باشند متفاوت بوده است )میکال و همکاران، 2007؛ الیسز و همکاران، 2015؛ ویتاکر و همکاران، .) 2014 درنتیجه با توجه به تناقضهای موجود در ادبیات پژوهشی هدف از پژوهش حاضر پیشبینی صفت بهوشیاری بزرگسالان بر اساس ابعاد آزار در دوران کودکی )آزار جسمی، آزار جنسی، آزار عاطفی و غفلت( و تعیین سهم هرکدام از این ابعاد در تبیین صفت بهوشیاری در جمعیت عمومی میباشد تا از این طریق بتوان پیشبینی کنندههای معنادار را از بین ابعاد ذکرشده مشخص نمود

کلیدواژه ها:

بهوشیاری ، آزار دوران کودکی