عوامل خطر و روشهای تشخیص آن در دوره خردسالی

دوره خردسالی، یک دوره مهم از لحاظ اجتماعی، پرورشی و تحصیلی در زندگی یک کودک محسوب میشود. کودکان خردسال میان سنین پیش دبستانی تا اوایل ابتدایی )عموما بین 3 تا 8 سال( آسیب پذیرترین قشر در برابر شرایط و اوضاع و احوال مخاطره آمیز، بدرفتاری و بی توجهی هستند و این گروه سنی به واسطه دغدغه تامین رفاهشان بیش از بقیه به مددکاری اجتماعی ارجاع داده میشوند. شرایطی که یک کودک را در معرض خطر سوءاستفاده یا بی توجهی قرار میدهد، بر توانایی کودک در رسیدن به نقاط عطف زندگی نیز تاثیر میگذارد. به همین خاطر، سازمانهای مسیول در خدمت رسانی به کودکان از سازمان خدمات اجتماعی تا مدارس همگی تمایل به برطرف کردن خواسته ها، خطر و بدرفتاری نسبت به کودکان هستند. اگرچه نحوه پاسخگویی سازمانهای مختلف به این نگرانیها منوط بر زمینهای است که براساس آن خدماتشان تامین میگردد؛ از خود سازمان گرفته تا جامعه، اجتماع و زمینه ملیای که در آن قرار دارند. گرچه پژوهشهای بسیار زیادی درباره مساله کودک آزاری وجود دارد اما تالش کمی در تبیین مباحث مرتبط با این موضوع در جهت رسیدن به یک فهم همگانی از مفاهیم خطر، حمایت و سوءاستفاده در دوران کودکی انجام شده است. طبقه بندی و تفاوت قایل شدن بین مفاهیم موجود در موضوع رفاه و حمایت از کودک، به خاطر فقدان توافق نسبت به تعاریف نظری، به عقب افتاده اند. بدین منظور در این پژوهش تالش شده است تا مفاهیمی چون نیاز، خطر، حمایت، سوءاستفاده و اشکال سوءاستفاده از کودک، عوامل خطر در دوره خردسالی و روشهای تشخیص آن موردبررسی و تحلیل قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سوءاستفاده ، عوامل خطر ، دوره خردسالی ، تشخیص