انرژی آکوستیک در معماری

موسیقی و معماری از هنرهای کهنی محسوب می شود که در طی دوران ها تحت ساختارها، تناسبات و اصولی شکل تکوین یافته به خود گرفته اند. پیش از تاریخ فیلسوفان این دو هنر را در رده هنرهای مادر قرار داده اند. فیلسوفانی هم چون فیثاغورث و افلاطون و فارابی و ابوعلی سینا به تحلیل این دو هنر با بهره گیری از ریاضیات و هندسه پرداخته اند. معماری و موسیقی که از فرهنگ و تاریخ هر منطقه سرچشمه می گیرند، نقش اساسی در هر جامعه برعهده دارند. امروزه نیز برخی از معماران برجسته ای چون فرانک لوید رایت و الیل سارنینقوت عقیده دارند که اگر کسی موسیقی بداند یا بتواند یک آلت موسیقی را درست بنوازد معمار بهتری خواهد بود. هدف این نوشتار بررسی عمیق لایه مفهومی مشترک میان این دو هنر، تاثیر موسیقی و صدا در طراحی ساختمان و اشتراکات در قواعد شکل دهنده آن ها مانند بهره گیری از هندسه و ریاضیات و به لحاظ مورفولوژی عواملی چون ریتم و ... می باشد. همچنین به بررسی آکوستیک در مساجد و معماری بناها از جمله قصر عالی قاپو که با عجایب صوتی پرداخته شده است. در نتیجه آواهای موسیقی را با بهره گیری از ریاضی و هندسه می توان به فرم معماری پایدار تبدیل کرد.

کلیدواژه ها:

معماری و موسیقی ، آکوستیک ، زیباشناسی ، فضای موسیقی ، طراحی صوتی