مبانی عرفانی شعر شیعی و تحلیل ساختاری و محتوایی آن در ادبیات فارسی

در این پژوهش توصیفی تحلیلی، مبانی عرفانی شعر شیعی و سیر تحول آن مورد بررسی گرفته است و بنابر نتایج پژوهش، شعر شیعی فارسی، همپای تاریخ شعر فارسی است و میتوان مضامین و موضوعات شیعی را در نخستین نمونه های شعر فارسی یافت. شاعران شیعی، حتی در دوره های حاکمیت غیرشیعی و به رغم محدودیت ها و موانع تلاش کرده اند تا اعتقادات و باورهای مذهبی خویش را در شعرشان به نحو شایسته ای بازتاب دهند. شعر شیعی فارسی در گذر تاریخ، فراز و فرودهای بسیاری را پشت سر گذاشته است که بخش عمده ای از این فراز و نشیب ها، معطوف به حاکمیت سیاسی جامعه و نوع رویکرد اصحاب قدرت است. به عبارت دیگر، سیر تحول شعر شیعی به نحو همبسته ای با گرایش مذهبی حاکمان مرتبط است. با التفات به همین موضوع، شعر شیعی در چهار دوره ی تاریخی طبقه بندی شده است که از این میان، دوره ی صفوی و دوره ی پس از انقلاب اسلامی، به عنوان درخشان ترین دوره های شعر شیعی به شمار می رود که هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی گسترش یافته است.

کلیدواژه ها:

شعر شیعی ، طبقه بندی موضوعی ، سیر تاریخی ، تحلیل ساختاری و محتوایی