بررسی غلظت فلزات سنگین شیرابه زباله شهری اصفهان و روش کاهش آنها

در حین جمع آوری، انتقال و دفع زباله و همچنین تبدیل زباله به کود کمپوست شیرابه ای بوجود می آید که حاوی مواد آلاینده گوناگون از جمله فلزات سنگین می باشد. این فلزات براحتی در محیط تجزیه نمی شوند و می توانند در زنجیره غذایی تغلیظ شده و مشکلات فراوانی برای محیط زیست و انسان بوجود می آورد. لذا هدف از انجام این تحقیق بررسی غلظت سنگین شیرابه زباله در شهر اصفهان و روش کاهش آم می باشد. نمونه برداری از شیرابه زباله تولیدی در 4 ایستگاه انتقال زباله و کارخانه کمپوست اصفهان به صورت مخلوط و به تعداد ده مرتبه انجام گردید. در ابتدا کیفیت نمونه ها از نظر pH،COD،TS،TVS،TFS و غلظت فلزات سنگین کادمیوم، کروم، روی، مس و نیکل بررسی شد و در مرحله بعد برای کاهش فلزات سنگین از روش انعقاد شیمیایی با استفاده از آهک، آلوم و کلرور فریک به روش جارتست استفاده شد. کلیه روشهای اندازه گیری براساس روشها استاندارد انجام گرفت.نتایج اندازه گیری نشان می دهد که میانگین غلظت فلزات سنگین، کادمیوم، کروم، روی، مس و نیکل در شیرابه زباله به ترتیب برابر 0/63 ، 1/22، 7/42،2/15،2/22 میلی گرم در لیتر می باشد همچنین نتایج آنالیز آماری (آزمون آنالیز واریانس) نشان می دهد که اختلاف معنی داری بین غلظت فلزات سنگین در ایستگاههای مختلف نمونه برداری وجود ندارد(P>0/05). نتایج آزمایش جارتست نشان داد که PH بهینه برای ته نشیتی شیمیایی این فلزات توسط آهک، آلوم، کلرورفریک به ترتیب برابر 9/5 ، 6/5 و 10 است و غلظت بهینه هر یک از سه ماده منعقد کننده مذکور به ترتیب برابر 2400 ، 1400 و 1000 میلی گرم در لیتر می باشد آلوم با حذف 90-75 درصد فلزات سنگین به عنوان بهترین ماده منعقد کننده برای کاهش فلزات شیرابه می باشد و آهک با راندمان حذف 88-70 درصد و کلروفرریک با راندمان حذف 85-65 درصد در الویت بعدی قرار دارند. از نظر اقتصادی آهک با صرفه تر است و کلرور فریک و آلوم به ترتیب در مرتبه بعدی قرار دارند.