بررسی وضعیت امنیت غذایی در روستاهای کوهپایه ای شرق استان گیلان (مطالعه موردی: روستای حسین آباد، شهرستان لنگرود)

امنیت غذایی به مفهوم دسترسی همه مردم در تمام اوقات به غذای کافی برای داشتن یک زندگی سالم است و برسه عنصر موجود بودن غذا، دسترسی و پایداری در دریافت غذا تاکید دارد. دسترسی به غذای کافی و مطلوب و سلامتتغذیه ای از محورهای اصلی توسعه و سلامت هر جامعه است، بنابراین در بین الویت های اهداف توسعه هر کشور، دستیابیبه امنیت غذایی اهمیت ویژهای دارد. هدف اصلی از اجرای این پژوهش، کمی سازی وضعیت امنیت غذایی و بررسیشاخص های آن در روستای حسین آباد شهرستان لنگرود است. بدین منظور 41 خانوار این روستا به صورت تمام شماریمورد بررسی قرار گرفتند. وضعیت امنیت غذایی با پرسشنامه 18 گویه ای امنیت غذایی خانوار وزارت کشاورزی ایالاتمتحده ارزیابی شد. نتایج نشان داد که ناامنی غذایی در تمام خانوارهای روستایی مورد مطالعه وجود دارد. ناامنی غذایی باگرسنگی شدید 17 درصد، ناامنی غذایی با گرسنگی متوسط 51 درصد و ناامنی غذایی بدون گرسنگی 32 درصد می باشد.سطح ناامنی غذایی در خانوارهای دارای فرزند بیشتر از خانوارهای بدون فرزند است. همچنین، نتایج نشان داد که باافزایش تعداد اعضای خانوار ناامنی غذایی افزایش می یابد. با برنامه ریزی های مناسب در زمینه ارتقای وضعیت رفاهی- اقتصادی خانوارها می توان گسترش ناامنی غذایی را در این منطقه کاهش داد.

کلیدواژه ها:

خانوار ، شهرستان لنگرود ، ناامنی غذایی