نگاهی نو به سنت زوجیت و کار جمعی در قرآن با محوریت آیه 21 سوره روم

آیه 21 سوره مبارکه روم به یکی از آیات الهی که قرار دادن ازواجی از جنس خود انسانها برای ایشان است اشاره داشته و عاقبت، هدف و غرض از این کار و همچنین آثار آن را مطرح میکند. اکثر مفسران واژه ازواج در آیه را صرفا به همسران تفسیر کرده اند در حالی که یکی از مصادیق آن به شمار میرود. این پژوهش کوشید تا ابتداء با طرح سه مطلب به اطلاق معنای ازواج در آیه شریفه تنبه دهد. بحث لغوی و وضع اولیه این واژه و همچنین استعمالات قرآنی واژه ازواج گویای اطلاق معنای آن بر هرگونه جفت، قرین و همراه میباشد که نبود قرینه ای بر تعیین یک مصداق خاص، بر این ظهور یاری رسان بود. بعد از اثبات مراد آیه بر هرگونه کار گروهی به تبیین آثار کار جمعی با محوریت آیه پرداخته شد که سکونت، مودت و رحمت از این آثار به شمار میرود. این آثار با توجه به فعالیت های جمعی، معنای متناسب با خود را شامل میشود که امری نسبی است.

کلیدواژه ها:

سنت زوجیت ، کار جمعی ، سکونت ، مودت ، رحمت