توپوگرافی آبشستگی پیرامون تکیه گاه پل در اعماق مختلف کارگذاری دیوار موازی

یکی از سازه هایی که به منظور ایجاد ارتباط بر روی رودخانه ها احداث می گردند، پل ها هستند. هرگونه آسیب ناشی از عواملطبیعی یا انسانی وارد بر این سازه ها، باعث ایجاد خسارت های مالی و جانی جبران ناپذیری میشود. آبشستگی تکیه گاه پل یکیاز عواملی است که به طور طبیعی موجب تخریب بخش هایی از این سازه و یا شکست پل ها می گردد. بنابراین اهمیت ارایه یراهکارهای موثر و بالطبع کم هزینه به منظور پیش بینی و کاهش این خسارت ها بر کسی پوشیده نیست. دیوار موازی یکی ازسازه های موثر در این خصوص است. این تحقیق با هدف بررسی توپوگرافی آبشستگی پیرامون تکیه گاه پل در اعماق مختلفکارگذاری دیوار موازی انجام شده است. در این تحقیق، تکیه گاهی به طول ثابت 8 سانتیمتر و عرض 10 سانتیمتر مورداستفاده قرار گرفت. آزمایش ها در شرایط آب زلال و عمق آب ثابت 16 سانتیمتر انجام شد. دیوار موازی با طولی به اندازه1/25 برابر طول تکیه گاه، نسبت استغراق 25 درصد و عمق های کارگذاری نسبی 0، 0/2، 0/4، 0/8 و 1 مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد، استفاده از دیوار موازی می تواند با تغییر الگوی جریان پیرامون تکیه گاه، حداکثر عمق آبشستگی را ازدماغه بالادست تکیهگاه دور نموده و با عمق کمتری به پای دیوار موازی منتقل کند. در اعماق کارگذاری نسبی 0 تا 0/4، عمق آبشستگی دماغه بالادست تکیه گاه افزایش یافت. اما از عمق کارگذاری نسبی 0/6 تا 1 عمق آبشستگی دماغه بالادست تکیه گاه به طور محسوسی کاهش یافت و به پای دیوار موازی منتقل شد. با کاهش عمق کارگذاری نسبی دیوار موازی، از 1 به 0/6 ابعادحفره آبشستگی پیرامون دماغه بالادست تکیه گاه تغییراتی نداشت و در پای دیوار موازی کاهش یافت. بنابراین با کاهش عمقکارگذاری نسب دیوار موازی از 1 به 0/6 که باعث کاهش ابعاد دیوار موازی می گردد، می توان هزینه های اجرایی پروژه را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

آب زلال ، آبشستگی ، تکیه گاه پل ، دیوار موازی ، الگوی جریان