صیانت از عفاف با رویکرد قانون پیشگیری از اضمحلال آن

یکی از ارزشهای مقبول در تمام جوامع بشری مسیله عفاف است که البته بسته به رویکرد دولت ها در اتخاذ سیاست های کلاندر این رابطه، هر جامعه ای تعریفی متفاوت از آن براساس یک سری اصول مشترک دارد. لذا بدیهی است که تمامی کشورهانسبت به صیانت از این ارزش دارای حساسیت باشند. در همین راستا، حتی کشورهای غربی حاضر نیستند که ارزش عفاف رادر حد و گستره ای که خود قبول دارند، با بیتوجهی بدان در خطر نابودی قرار دهند. لذا در تمامی کشورهای جهان، کم وبیش قوانینی دیده میشود که موضوع آن پیشگیری از اضمحلال عفاف است. کشور ایران نیز از این خصیصه مستثنی نیست؛در همین راستا از آنجا که امروزه با نوعی اهمالانگاری در رعایت عفاف از سوی جامعه ایرانی مواجه هستیم، این مقاله با هدفبررسی علت های وجودی محتمل در از بین رفتن عفاف در جامعه ایرانی و ارایه راهکارهای قانونی برای توقف این روندناخوشایند تنظیم شده که مطابق با استدلالات منطقی و تحلیلی و با استفاده از تحقیقات کتابخانه ای و میدانی سعی بر ارایهراهکارهایی برای حفظ عفاف از طریق قوانین حفاظتی و نه مجازاتی دارد که در نهایت، در پی پاسخگویی به سوال چرایی ضعفعفاف در جامعه ایرانی، به این نتیجه میرسد که قانونگذار باید با وضع قوانینی چون ایجاد مراکزی برای ازدواج موقت میانجوانان، تحت کنترل گرفتن و حمایت از بیوه زنان، ساماندهی و حمایت از فاحشه ها، البته آنچه که مدنظر شرع مقدس اسلام ونه دنیای غرب است، محدود کردن دسترسی جامعه از القای عادی سازی بیعفتی چون نپذیرفتن اسناد بین المللی که مغایر بافرهنگ اسلامی است و... دست به صیانت از عفاف بزند و تا آنجا که ممکن است دست از روند جرم انگاری بی عفتی بدون فراهمکردن اعتماد عمومی جامعه در صیانت از عفاف بردارد.

کلیدواژه ها:

عفاف ، اضمحلال عفاف ، بیشگیری از اضمحلال عفاف ، صیانت از عفاف