سیری در موضوع حجاب و عفاف با تاکید بر کلام معصومان(ع) و ادیان توحیدی

موضوع لباس و پوشش بدن انسان، از آغاز آفرینش بوده و در اصل لزوم آن، فرقی میان مرد و زن نیست. همانگونه که زن با روحملکوتی، احساس میکند که باید بدن خود را از نامحرمان بپوشاند، مرد نیز چنین احساسی دارد. انسان در آغاز برای پوشاندن خوداز چیزهای طبیعی استفاده میکرد. نخستین بار حضرت آدم و حضرت حوا، برای پوشاندن برهنگیهای بدن خود از برگ درختاناستفاده کردند. شکارچیان عصر یخ در 25 هزار سال پیش، با بهمدوختن پوست جانوران، خود را گرم و می پوشاندند. فرهنگحجاب و پوشاندن بدن برهنه، فرهنگی است که از زمانهای باستان تاکنون پاییده است و هرگاه به طور عمیق به پیشینه تاریخی وفرهنگی مراجعه شود، مشخص میشود که نیاکان ما به آن اندیشیده اند و در باور عمق اعتقادات آنها، تخطی از این فرهنگ،گناهی بزرگ محسوب می شد. ملت های بنی اسراییل از زن و مرد خود، حجاب، پوشش، حیا و عفت داشتند. نبی مکرم اسلام، بعداز آوردن حکم نماز و تشکیل کنگره عظیم حج، آن زمان که دریافت اکسیر معرفت در جان مومنان جای گرفت و اثرات اصول دینو فروع آن هویدا گشت، برای سربلندی و عزت آنها حکم حجاب را آورد. در جامعه ای که زیر نظر پیامبر اکرم اداره میشد، زناندر صحنه های مختلف اجتماعی شرکت میکردند، اما هرگز حریم عفت و تقوا را نمی شکستند و درنتیجه، کار به اختلاط زیانبارکه امروزه موجب تباهی بسیاری از اجتماعات شده، منتهی نمی شد.

کلیدواژه ها:

حجاب ، اسلام ، مسیحیت ، امام علی (ع) ، حضرت زهرا (س)