بررسی وجود یا عدم وجود ملازمه میان حجاب و نگاه نامحرم

حجاب در دین اسلام ثابت است به چهار دلیل : کتاب، سنت، عقل و اجماع. اما ضرورت براى وجوب حجاب نزد تماممسلمین از زنان و مردان، حتى اینکه زن بدون حجاب از اهل اسلام اعتراف به وجوب حجاب مى کند از جمله آیاتی که بر این موضوع دلالت دارد. آیه 30 سوره نور است: قل للمومنین یغضوا من ابصارهم و یحفظوا فروجهم ذلک ازکی لهم ان الل] خیر بما یصنعون ، این آیه دلالت دارد بر وجوب پوشانیدن مردان دیدگان خود را از نگاه کردن به زنان و حرمت نظر به آن ها. حرمت نظر به ریبت همانا نسبت به وجه و کفین است یا با قدمین نه غیر این ها. چون نظر به موى و بدن زن، مطلقا در شرع حراماست و لو بدون ریبه باشد. و غرض از غض در آیه شریفه عدم اطلاع بر وجه زن و محاسن اوست. فقهای زیادی هستند کهقایل به این نظر هستند. اما مبحثی در اینجا مطرح می شود به این عنوان که آیا ملازم ها ی بین حرمت کشف و حرمت نظر و نیزجواز کشف و جواز نظر وجود دارد که در این زمینه اختلافاتی وجود دارد. برخی معتقدند که ملازمه اى که بین حرمتکشف و حرمت نظر وجود دارد ملازمه عرفى است نه ملازمه عقلى، عقلا مانعى ندارد که کشف حرام باشد، ولى نظر جایزباشد، ولى عرفا اگر گفتند: شما صورت خود را بپوشانید، استفاده م ىشود که دیگران حق ندارند نگاه کنند، متفاهم عرفى چنیناست. از دید برخی این نظر قابل نقبید نا سحر تم وت کشف و حرمت نظر، ملازمه خارجیه وجود ندارد. پژوهش پیش روبا تکیه به ادله اربعه فقهی به تحلیل ملازمه و مبانی آن می پردازد.

کلیدواژه ها:

حجاب ، کشف حجاب ، نگاه ، ملازمه