بررسی رابطه ناگویی هیجانی و افکار خودآیند منفی با مشکلات بین فردی با میانجی گری کمال گرایی

این پژوهش به منظور ارتباط بین ناگویی هیجانی و افکار خودآیند منفی با مشکلات بین فردی با میانجی گری کمال گرایی دانشجویان دختر مورد بررسی قرار گرفت. روش تحقیق این پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش دانشجویان رشته علوم تربیتی دانشگاه پیام نور رامسر می باشند. به 152 نفر از دانشجویان پرسشنامه های مشکلات بین فردی بار خام و همکاران (IIP-32)، پرسشنامه افکار خودآیند منفی (ATQ) هولون و کندال، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو (FTAS-20) و پرسشنامه کمال گرایی تری شورت و همکاران (PANPS) داده شده است. داده ها از طریق تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد هر یک از متغیرهای مورد مطالعه بخشی از واریانس متغیر مشکلات بین فردی دانشجویان را به خود اختصاص دادند. به طوری که بتای متغیرهای مورد مطالعه نشان داد، متغیر ناگویی هیجانی 10 درصد، افکار خودآیند منفی 21 درصد، افکار خودآیند منفی با میانجی کمال گرایی 39 درصد و ناگویی هیجانی با میانجی کمال گرایی 75 درصد از واریانس مشکلات بین فردی دانشجویان را به خود اختصاص دادند. به طور کلی این پژوهش همانند تحقیقات مشابه نشان داده، ناگویی هیجانی و افکار خودآیند منفی به تنهایی و با میانجی گری کمال گرایی در پیش بینی مشکلات بین فردی دانشجویان نقش اساسی و تعیین کننده ای دارند.

کلیدواژه ها:

مشکلات بین فردی ، افکار خودآیند منفی ، ناگویی هیجانی و کمال گرایی