اثر بخشی آموزش زوج درمانی گروهی بر کیفیت رابطه، تعارض زناشویی و طلاق عاطفی در شهر مریوان

هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی آموزش زوج درمانی گروهی بر کیفیت رابطه، تعارض زناشویی و طلاق عاطفی در شهر مریوان بود پژوهش انجام شده از نوع طرح های نیمه آزمایشی با بهره گیری از طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر 10 نفر از زوجین شهر مریوان بودند که جهت حل مشکلات و تعارضات زناشویی به کلینیک طلوع مریوان مراجعه کرده اند. که در طرح کنونی ،آزمودنی ها به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. ابزار گرد آوری داده ها در این پژوهش پس از اجرای جلسات زوج درمانی پرسشنامه پرسشنامه وضعیت زناشویی گلومبوگ - راست (گریمس)، پرسشنامه ی تعارضات زناشویی(براتیان و ثنایی، 1385) و پرسشنامه ی طلاق عاطفی محقق ساخته بودند یافته های تحقیق با استفاده از روش تحلیل مانکوای یک راهه در محیط نرم افزار SPSS بررسی شدند نتایج یافته ها نشان داد که زوج درمانی گروهی باعث بهبود کیفیت رابطه زناشویی، کاهش تعارض زناشویی و طلاق عاطفی زنان گروه مداخله در مرحله پس آزمون شده است و بین زنانی که مداخله درمانی برای آنها ارایه شده و زنانی که درمان را دریافت نکرده اند، از لحاظ کیفیت روابط زناشویی کاهش تعارض زناشویی و طلاق عاطفی تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی ، کیفیت رابطه ، تعارضات زناشویی ، طلاق عاطفی