بررسی تاثیر تعداد تکیه گاه ها در رفتار دیوارمرکب با مصالح بتنی، سنگی و فولادی در برابر بار انفجار و ضربه ناشی از آن

در پژوهش حاضر سعی بر آن شده تا در راستای رفع نقص در طراحی قسمتی از سازه مانند یک دیوار مقاوم در برابر بار انفجار و ضربه و دستاوردهای بیشتر در این زمینه گامی برداشته شود. به دلیل غیر قابل پیش بینی بودن بار انفجار و نحوه پاسخ دهی سازه در مقابل امواج و ضربه ناشی از آن، طراحی یک سیستم مقاوم در برابر انفجار، امری بسیار دشوار است. اهداف علمی در راستای افزایش اطلاعات بشری در مورد ماهیت پدیده انفجار و بررسی رفتار آن در مواجهه با موانع مقاوم، می باشد. پژوهش های پیشین نشان داده است که مصالح شکل پذیرتر، حتی با مقاومت کمتر عملکرد بسیار بهتری در برابر بارهای انفجار دارند. مطالعات حاضر می تواند منبعی کاربردی و تیوریک جهت افزایش زاویه دید و نگرش نسبت به علم مقاومت مصالح و تغییر شکل مصالح در بارگذاری انفجاری شود. روش کار شامل مدل سازی و معرفی مدل و همچنین تعریف نوع مصالح و ویژگی های فنی مربوطه و اختصاص هر المان و نهایتا طراحی و آنالیز است، که منجر به مشاهده نتیجه طراحی، دریافت خروجی ها با استفاده از نرم افزار ABAQUS و تعیین و بررسی رفتار دیوار مرکب است. بررسی درمورد تاثیر تعداد وجوه تکیه گاهی دیوار در نوع رفتار دیوار مرکب در مواجهه با بار انفجار بوده که در نتایج حاصله مشخص شد که رفتار دیوار در بازه زمانی فاز مثبت انفجار بستگی به تعداد تکیه گاه ها ندارد، ولی در بررسی ارتعاش آزاد بهترین نوع رفتار دیوار در حالت دو تکیه گاهی بوده که کمترین نوسان و منعطف ترین رفتار را از خود نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

بار انفجار و ضربه ، دیوار مرکب