مقایسه مساکن قدیم و جدید با رویکرد معماری همساز با اقلیم ( مورد مطالعه: روستای امامه )

با توجه به گوناگونی اقلیمی در ایران شکل و ساختار روستا تحت تاثیر نوع اقلیم می باشد. این تنوع جغرافیایی باعث بوجود آمدن ساختارهای متمرکز ، پراکنده و ... برای روستاها شده است. حال آنکه هر روستا در هر منطقه جغرافیایی و با هر نوع آب و هوایی، از مصالح بومی و اصولی متناسب با شرایط منطقه ای پیروی می کند. بعنوان مثال، معماری در مناطق گرمسیر بصورت خانه های گنبدی شکل گلی می باشد و یا در مناطق معتدل و بارانی شاهد خانه هایی چوبی با سقف های شیبدار هستیم. این امر حاکی از آن است که معماری سنتی و بومی در دل طبیعت جای داشته و همگام و همسو در راستای مسایل زیست محیطی و حداقل اتلاف انرژی بوده است. در حالی که در معماری امروزه مسکن روستایی ،عدم توجه به این اصل باعث ناهمگونی بافت روستا با محیط و بروز مشکلاتی از قبیل اتلاف انرژی، برهم خوردن سیما و منظر سنتی روستایی شده است.

کلیدواژه ها:

روستای امامه ، معماری بومی ، معماری پایدار ، مسکن روستایی