بررسی ابعاد شاخص های توسعه پایدار محله ای بر کاهش استرس محیطی ساکنان( نمونه موردی: محله چیذر تهران)

مباحث تحولات شهرنشینی و تحرکات جمعیتی در چند دهه اخیر سبب شده است که از سال 1335 تا 1390 ، جمعیت شهری کشور در 55 سال گذشته از پنج میلیون و نهصد هزار نفر به پنجاه و چهار میلیون نفر، یعنی تقریبآ ده برابر افزایش پیدا کند. این رشد سریع سبب شده تا از ابعاد گوناگون، مسایل شهرنشینی در یک چالش انسانی با شاخص های اجتماعی و هویت محله ای مواجه شود، که از شاخص های توسعه پایدار محله ای می باشند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر شاخص های پایدار محله ای بر سلامت روانی ساکنان و کاهش میزان استرس آنها می باشد، همچنین در این پژوهش سعی بر این است تا با استحصال شاخص های توسعه پایدار محله ای ضمن استفاده از پژوهش های پیشین مرتبط با می باشد. روش جمع آوری توصیفی_ تحلیلی موضوع، از نظرات ساکنان محله نیز استفاده شود. روش انجام پژوهش اطلاعات از طریق رجوع به متون و منابع بدست آمده است. سایر اطلاعات مورد نیاز مبتنی بر سیوالات و اهداف تحقیق از طریق ابزار پرسشنامه حاصل شده است. جامعه آماری در ارتباط با پرسشنامه شامل ساکنان محله چیذر میباشد. حجم SPSS نمونه برابر 375 نفر،که بر اساس جدول مورگان تعیین و از نرمافزار برای تحلیل داده های آن استفاده گردیده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که با افزایش شاخص های توسعه پایدار محله ای مانند: هویت محله ای، مشارکت، امنیت، خوانایی و سرزندگی محله از استرس ساکنان کاسته می شود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار محله ای ، هویت محله ای ، مشارکت ، امنیت ، استرس ساکنان