مطالعات تطبیقی نقوش محراب مسجد جامع مرند با نگاره های شاهنامه بزرگ ایلخانی

ایلخانان پس از تصرف ایران، هنر سلجوقی را به خدمت گرفته و با ایجاد تحولاتی، آن را به شکوفایی رساندند . یکی از هنرهای وابسته به معماری این دوره، هنر گچبری است؛ که آثار زیادی از آن در قالب تزیینات معماری به جای مانده است. محراب مسجد جامع مرند آخرین محراب ساخته شده توسط ایلخانان میباشد که در سال 731 (ه .ق ) بهامر سلطان ابوسعید بهادرخان بنا گشته است. نقوش استفاده شده در تزیینات گچبری این محراب شباهت زیادی با نقوش استفاده شده در عناصر معماری نگارههای شاهنامه بزرگ ایلخانی دارد که در سالهای 730 - 735) ه. ق) به تصویر کشیده شده است.دراین پژوهش با مطالعه نقوش به کار رفته در محراب مسجد جامع مرند، تاثیرگذاری یا تاثیرپذیری آن با شاهنامه ایلخانی به صورت تطبیقی مورد بررسی قرارگرفته است. محور اصلی این پژوهش، طرح ها و نقش های تزیینی استفاده شده در محراب مسجد جامع مرند و نگاره های شاهنامه بزرگ ایلخانی میباشد. بر همین اساس ابتدا ویژگی های بصری نقوش به کار رفته در این محراب به همراه عناصر معماری10 نگاره از شاهنامه بزرگ ایلخانی، بررسی شده و سپس با دسته بندی طرح ها، نقوش هندسی و نقوش گیاهی به دست آمده در هر دو نمونه مورد پژوهش، یافتههای مذکور به صورت تطبیقی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است .روش پژوهش به صورت تحلیل و توصیفی بوده و روش یافته اندوزی در آن به صورت کتابخانه ای و میدانی است .

کلیدواژه ها:

نقوش تزیینی ، شاهنامه بزرگ ایلخانی ، مسجد جامع مرند ، ایلخانیان