اثر آسیب ناشی از حفاری بر مقاومت فشاری مغزه های بتن بازیافتی

امروزه استفاده از بتن های بازیافتی به یکی از مباحث مهم در عرصه های اقتصاد و محیط زیست تبدیل شده و اقتصاد توجه زیادی به استفاده از بتن با دانه بندی بازیافتی (RAC) دارد. استفاده از بتن های بازیافتی در حفظ ذخایر و منابع طبیعی لازم است، تا از هدر رفتن حجم بزرگی از این منابع خدادادی و همچنین از تخریب محیط زیست جلوگیری شود. در این تحقیق پس از قالب گیری نمونه ها و عمل آوری آنها به مدت 14 ، 28 و 90 روزه در آب مورد آزمایش قرار گرفتند. همچنین در این سنین از دال های ساخته شده، مغزه استوانه ای به سه قطر مختلف و سه نسبت ارتفاع متفاوت گرفته شد و روی این نمونه ها و مغزه ها آزمون مقاومت فشاری انجام گرفت. نتایج نشان می دهد که با افزایش قطر مغزه مقاومت نمونه ها نیز افزایش می یابد. این افزایش به ویژه وقتی قطر مغزه از 46 و 69 با قطر 100 میلی متر مقایسه می گردد، محسوس تر خواهد بود. همچنین مقاومت مغزه ها مطابق انتظار با افزایش سنین عمل آوری افزایش می یابد. می توان نتیجه گرفت که مقاومت مغزه ها با افزایش نسبت ارتفاع به قطر مغزه ( L/D ) کاهش نشان می دهد. به طوری کمترین مقاومت برای مغزه های دارای L/D برابر 2 به دست آمده است. در طرح اختلاط C40 به مشابه طرح اختلاط C20 این روند تکرار می شود. مقایسه نسبت مقاومت فشاری مغزه های ناشی از حفاری به مقاومت فشاری نمونه های قالب گیری شده در طرح اختلاط C20 و C40 در سنین 14 ، 28 و 90 روزه نشان می دهد که در هر نسبت طول به قطر ( یعنی در L/D های مختلف) این مقدار با افزایش سن رو به کاهش می باشد. نسبت مقاومت فشاری مغزه های ناشی از حفاری به نمونه مکعبی در مقایسه با نسبت مقاومت فشاری نمونه قالب گیری شده به نمونه مکعبی کمتر است و دلیلش این است که مقاومت نمونه های قالب گیری شده در مقایسه با نمونه های مغزه گیری شده بیشتر است و همچنین آسیب ناشی از حفاری یکی از دلایلی است که روند کاهش مقاومت فشاری نمونه های مغزه گیری شده نسبت به نمونه های قالب گیری را توجیه می کند.

کلیدواژه ها:

نمونه های قالب گیری شده ، مغزه ها ، مقاومت فشاری ، عمل آوری ، نسبت L/D ، طرح اختلاط C20 و C40 ، آسیب ناشی از حفاری